DUYULMAYAN HAYKIRIŞ

Ruhumdan bir parça sana tutundu ve bunu çok sevdi.

Şimdi aynı parça isyanın kollarında can verdi.

Acıdan merhamet dilenmenin yanlışlığı içerisinde kendisini terk etti

Benim benliğim senin kollarını merak etti.

Seni gördüğü ilk gün dilediği dileğin gerçekleşeceğini bilemezdi ki...

Kızmaktan bıkkın düşüyorum şimdi.

Yanılgılar içerisinde yüzüyorum

Hala beni anlıyor musun?

Sana ettiğim tüm vedalar akıtıyor kanımı

Bir nehir misali şimdi göz yaşlarım

Üstelik hiç acıması yok bu ızdırapların

Öpücüklerin şefkatini yitirdiği bu çağda,

Sevebilme cesaretini buldum senin kollarında.

Şimdi ateşlerin kederimi körüklemesine izin vereceğim

Duvarlara çarpıp yere düşüyor sesim

Kirli gürültülerin içinde boğuluyorum, sana ulaşmak için.

Tüm bunları söylemek isterdim,

Kim bilir kaç gece ağlayarak uyumuşsundur, yanında olabilmek isterdim

Ama bilirim ki senin bedeninden önce duvarların vardır,

Senin güzelliğinden önce dikenlerinle tanışılır.

Bilirim ki, sana duyduğum bu derin hasret yağmalar yüreğimi

Yokluğun hiçlik içinde çokluğu aramak gibi ve deşmek içimi yalnız başıma

Ben rüzgarlıyım, deli olduğum aydınlığı da kararttım

Yetişemiyorum ve yetemiyorum,

Kalbimin ağırlığını taşıyamıyorum,

Duygularımı yaşayamıyorum,

Yanına gelemiyorum

Kahrolduğum dizlerimin parçalanaşışından belli.

Boğulduğumu ifade edemiyorum çünkü sana dokunmuyor kelimelerim

Bu ufak bir kayboluş hikayesi

Bu sende varoluşumun simgesi

Kendimi inşa etme yolunda sevginle büyümeyi seçişimin belgesi

Görmüyorum sanma, senin beni tercih etmeyişini

Ama mutlu olmanı isterim, sesin kulaklarımda çınlamayacak olsa da

Ait olduğun yerde yaşaman gerekir,

Güzel yüzüne keder hiç yakışmayacağı için.