Hürkuş misali bulutlara paralel bir seyirdeyim
Arkamda bıraktım bütün yeryüzü dertlerimi
Vakur ve emin bir şekilde süzülüyorum semada
Arkadaş dediğim iki kişi var yanımda
Cennet gölgesi misali gökyüzü
Itırlı bir çiçek gibi kokusu ciğerlerimde
Lalezarda dolanıyormuşçasına sanki
Ilımlı bir halde uzaklaşıyorum
Kalbimin en karanlık noktasından.
Kuru ve soğuk bir hava değiyor tenime
Ayazın en özlenilir hali sanki
Layık olduğun yere uzağım hala
Biraz biraz adımlıyorum o yolu
İçimde çocuksu bir sevinç sürüyor
Mutluluk şahsi bir roman misali gözlerimde
İçtenlik ile bağlıyım
Ne söylesem de yetmez zaten.
Emellerime doğru bir yoldayım
Ne zaman varacağım orası belirsiz.
Duru bir su misali
En derin noktasını görüyorum
Ruhumun usulca
İstemsiz çocuksu bir tebessüm yüzümde
Neşeliyim yarınlara umutla bakarak.
Naçizane bir çaba içerisindeyim
Ortasında da değilim ömrümün
Kuralsız yaşamak istiyorum kendimce
Takati de buluyorum ayrıca
Ancak geleceğime saklı bu sabrım
Savaş içerisindeyim aynadakiyle
Iskalamıyorum hedefimi
Her yaşadığım için vicdanım rahat...