Islak Çamaşır

Ben bilinmezliklerin varisi

Ruhum yıkık bir ev gibi...

Ne yana gitsem geçmişin kalıntısı

Göçük altında kalmış bedenim

Kalıntılar arasından kurtulamıyorum.

Şimdi ne kadar zordur bir ruhun cenazesinin defni?

Ben geçmişine zincirlerle tutuklu.

Hayır, hayır bağımlılık değil bu!

Yaşanmışlıklara olan vefa borcu.

Ayrılmaz bu saatten sonra yollarımız geçmişimle,

Artık geçmişim bana tutuklu...

Ben ıslak bir çamaşır gibi

Kirlendikçe yıkandım,

Yıkandıkça kirlenmeye doyamadım.

Kaç ipi birbirine ekleyip halat yapıp kendimi astım.

Tanrım, bu bir intihar değil!

Ben geçmişin kirliliğini üstümden atamadım.

Ben yıkanmaya doyamadım...

Ben bu kadar lekeyle baş edecek yaşta değildim oysa.

Tanrım bu bir intihar değil!

Beni bağışla...