Islak Çamaşır
Ben bilinmezliklerin varisi
Ruhum yıkık bir ev gibi...
Ne yana gitsem geçmişin kalıntısı
Göçük altında kalmış bedenim
Kalıntılar arasından kurtulamıyorum.
Şimdi ne kadar zordur bir ruhun cenazesinin defni?
Ben geçmişine zincirlerle tutuklu.
Hayır, hayır bağımlılık değil bu!
Yaşanmışlıklara olan vefa borcu.
Ayrılmaz bu saatten sonra yollarımız geçmişimle,
Artık geçmişim bana tutuklu...
Ben ıslak bir çamaşır gibi
Kirlendikçe yıkandım,
Yıkandıkça kirlenmeye doyamadım.
Kaç ipi birbirine ekleyip halat yapıp kendimi astım.
Tanrım, bu bir intihar değil!
Ben geçmişin kirliliğini üstümden atamadım.
Ben yıkanmaya doyamadım...
Ben bu kadar lekeyle baş edecek yaşta değildim oysa.
Tanrım bu bir intihar değil!
Beni bağışla...

51 görüntüleme